hiç kimse kendi hikayesiyle gelmedi yukarı. kendi hikayesi kimseyi yanına almadı. kimse artık!? sadece rüzgar. kimi kimsesi yok, kaybedecek bi’ şeyi yokmuş gibi etrafa saldıran rüzgar.

cennetin, bacaları da görünen çatılarının aşağısına indim. merdivenler hangi zamana taşıdı? tüm suretin oradayken orada olmadığını gördüğüm zaman geçmişti ama aşağıda mı yukarıda mı, hiç bilmedim.

olanları hayal ettim de, olmayacakları uyanık gördüm. yetmedi ama tatminsizdim her zaman. kendime yönelttiğim haklı sorular beni bi’ yere yönlendirdi. orada bi’ şey yoktu.