ilginç bir zaman dilimi. her gün pazar günü gibi. bir taraftan insan evladının yanlış öğrenilmiş kısımlarını budayacak gibi duran olaylar oluyor. eh bir taraftan insanlar hastalanıyor, ölüyor. tüm dünyada zorda bir sürü insan var. konuyu ‘asıl virüs insanlardı’ ya getirmeden önce, bu zamanların öğrettiklerini dinlememizin en hayati durum olduğunu düşünüyorum. bir değişim zaten şarttı; zor yoldan öğrenmeyi seçen bu güzide popülasyonun tükenmesini istememek de eh.. tabii ki zor. zira hayat bulmuş hiçbir canlının hayatının sona ermesini istemek bize düşmez. değişim, acılı, ağrılı, sancılı evet, sonunun, başta büyüğümüz doğa ana, içerisindeki doğal düzen ve sonrasında biz insan evlatları için iyi olmasını dileyerek, bu koronal zamanları buraya not düşüyorum. çabuk unutan canlılar olarak, ileride kalır isek, bakıp hatırlamakta fayda olacağı kesin gibi.

bakalım, korona’dan sonra bi şey var mı.